Reflektiewe skryfstuk

Ek het nie baie van hierdie “blogging” gehou nie. Dit was vir my baie moeilik, want ek het geweet wat ek in Engels wou sê maar om die ragette worde te kry in Afrikaans was baie moeilik. Ek het baie sleg gevoel want elke keur na ek my rofwerk gedoen het, moes ek my ma of pa vra om na my werk te kyk vir al my spel foute en spaakleer foute.

Ek het elke keur senuweeagtig gevol toe ek op my “blog” bladsy gegaan het want ek het nie geweet wat almal van my “blog” sal dink nie. Ek was ook baie senuweeagtig om te sien wat my foute was, en te weet dat almal my foute kon sien. Nog so veel meer, toe mevrou op my “blog” gekommentaar het.

Maar, op die positiew kant, het ek dit baie genie tom meer van my vriendinne te leer ken, toe ek op hulle “blogs” ingaan. Ek het dit geniet want nou weet ek soveel meer van hulle passies.

Ek kan nou sien dat van die begin toe nou toe het my sin bouwerk verbeter.

Vyf reëls van hokkie

In my opinie is hierdie, die vyf  belangrikste reëls van hokkie.

 

Reël een:

Die bal mag glad nie ‘n speler se voet raak nie.
As die bal ‘n speler se voet  op die veld raak, kry die opposisie die bal, dit noem ons ‘n strafhou. As die bal ‘n verdediger se voet raak in die doelarea kry die opposisie ‘n strafhook.
 

Die bal raak aan sy voet

'n Strafhook.

 
 

 
 
 


Reël twee:
‘n Speler mag nie die opposisie se hokkiestok raakslaaan nie. As dit gebeur kry die opposisie die bal, strafhou.
 

Hulle raak aan mekaar se stoke.

Reël drie:
‘n Speler mag net die glad kant van jou hokkiestok gebruik om die bal te beweeg. ‘n Speler mag nie die rondde kant van die hokkistok gebruik nie.
 

Die twee kante van 'n stok.

Reël vier:
‘n Speler mag nie die bal hoër lig as die opposisie se knie nie, of die bal teen die opposisie oplig nie.
 

Reël vyf:
‘n Speler kry net ‘n doel as die bal binne die doelarea geraak is en in die doelbox gaan.

As ‘n speler die bal buitkant die doelarea slaan en niemand aan die bal raak nie maar die bal gaan in die doelbox is dit nie ‘n doel nie. Dit is ‘n strafhou vir die verdiginde span.

As bal geslaan word buitekant die doelarea en enige speler aan bal raak binnekant die doelarea en die die bal gaan in die doelbox is dit ‘n doel.
 

 
Daar is baie ander relës van hokkie, maar hiedie vyf reëls het die grootste impak op die wedstryd.

Die opbou voor ‘n wedstryd…

 Dis half tien in die oggend; ek moet oor fyftien minute ry. Ek het my wedstryd kluere aan, ek maak seker dat my hokkiestok en mondstuk in my hokkiesak is. Ek gryp ‘n bottle water uit die uykus en is nou reg om te speel. Ek klim in my kar en voor ek dit weet is ek by die veld. My span is daar en almal groet mekaar voor ons spanpraat. Ons afrigter vertel ons watter posisie ons gaan speel en motiveer ons om ons beste te speel en te gaan wen. Die span doen opwarmings oefeninge en praat baie met mekaar. Ons gaan haal die hokkieballe en ons hokkiestokke. Ons stap op die veld en staan in ‘n kring. Almal sit hulle hande in die middle en op die tel van drie skree ons “Durbies.” Die fluitjie blaas en die wedstryd begin. Beide spanne praat met mekaar. Die is ‘n harde wedstryd en die opposie het die bal en hulle kom vir ons. Hulle is deur ons voorspelers en dit is nou ek en ons doelverdediger teen vier van hulle spelers.
Heir kom groot moeilikheid... My adrenalien pomp en ek weet ek moet die speller verdedig. Ek hardloop langs die speller na die lyn en plaas my hokkiestok langs die speller en verdeedig vir haar. Ek wen die bal, trek die bal weg en sit die bal op die speller se voet. Die fluitjie blaas en dit is my bal. Daar is twee minute oor, voor die eind fluitjie blaas. Die wedstryd is nogdteeds doelloos. Ek vat die bal en slaan dit na my spanmaat, sy kry die bal, hardloop om haar opposisie en hardloop na die doel area. Daar is nou dertig sekondes oor. Sy moet die bal inslaan! Almal skree “slaan die bal,” maar dit is te laat. Die eind fluitjie blaas. Die wedstryd is  gelykop en. almal is teleurgestad.

Ek het haar verdedig!

Ek slaan die bal na my spanmaat.

 

Die gevoel is waarvoor ek lewe

Die fluitjie blaas en die wedstryd begin. Die adrenalien pomp, en ek is gereed om te speel. Die gevoel is waarvoor ek lewe. Hokkie is nie net vir my ‘n sport nie; dit is ‘n sport wat my wegkry van die lewe en in my eie wêreld laat wees. ‘n Hokkiestok lyk soos ‘n lank vishoek. Jy kan dit gebruik om die bal weg te slaan of om soos’n vinnige slang te wees en die bal terugsluip van die opposisie. ‘n Hokkiebal is so hard soos ‘n klip. Jy kan die bal vining met jou hokkiestok verby die opposisie beweeg of die bal oor hulle hokkiestokke hop. Net voor jy dit weet is jy in die sirkel en jy lig jou hokkiestok en slaan die bal. Die bal vlieg en slaan die rugplank, dit klink soos ‘n geweerskoot en dit  is ‘n doel. As die eind fliutjie geblass het, gaan die toeskouers saam met die span mal. Ons het gewen! Dit is die gevoelens op die hokkieveld waarvoor ek lewe.

My hokkie storie

Dit was in 1999 toe ek my eeste hokkie stok opgetel het. Toe het ek geweet hokkie was vir my. Ek het in onder ses begin hokkie speel, en dit is nou my dertiende jaar om hokkie te speel. Hokkie is ‘n groot passie van myne. Hokkie het my baie gehulp om as ‘n person te groei. Ek het so baie geleer en leer nogsteeds elke tyd ek op die veld is. Een groot lewensles wat ek geleer het, is om in ‘n spansport te neem en o moor die weg te kom met ander. Die ander les is om as ‘n span te speel. Hierde verander elke jaar want soms hou mense op en nuwe mense begin. Hokkie het my ook gehulp om baie vriende te maak; en ek maak nogsteeds nuwe vriende elke jaar. Meeste van my tyd spandeer ek op ‘n hokkie veld. My Saterdae is net vol hokkie. Soggens rug ek af en in die middag of aand speel ek klub wedstryde. Op ‘n Saterdag is ek ook ‘n skeidsregter vir skool hokkie wedstryde. Ek het heirde tema gekies want hokkie speel ‘n groot rol in my lewe. Ek wil vir almal vertel van hokkie, en hoe hokkie deel van my lewe is.